Kurumların işgücü ve insan hakları performansını daha şeffaf ve karşılaştırılabilir kılmayı hedefleyen GRI, kapsamlı yeni taslak standartlarını yayımladı. Amaç, şirketleri yalnızca rakamlarla değil, çalışanların gerçek koşullarıyla da sorumlu kılmak.
GRI, küresel sürdürülebilirlik raporlamasının en çok kullanılan çerçevelerinden biri. Şimdi bu çerçeveyi biraz daha sıkılaştırıyor, hatta bir nevi “insan hakları filtresi” ekliyor. Yayınlanan yeni taslak standartlar, şirketlerin hem kendi çalışanlarını hem de tedarik zincirindeki işgücünü nasıl etkilediklerini daha net şekilde ortaya koymalarını şart koşuyor. Zorla çalıştırma, çocuk işçiliği, güvencesizlik, çalışanların sesini duyurabileceği mekanizmalar… Liste uzuyor, ama GRI’nın derdi sade: “Madem sürdürülebilirlik raporu yazıyorsunuz, o zaman işin insan boyutunu da görünür kılın.”
Ciddi Sorular
Kurumlar için bu değişiklik, yalnızca yıllık raporlara birkaç grafik daha eklemek anlamına gelmiyor. GRI açıkça, “Riskleri nasıl tespit ediyorsunuz? Çalışanlarla gerçekten diyalog kuruyor musunuz? Sorun çıktığında nasıl çözüyorsunuz?” gibi soruların cevabını istiyor. Yani şirketlerin insan hakları performansını, bir PR paragrafından çıkarıp gerçek bir hesap verebilirlik alanına dönüştürmeyi hedefliyor.
GRI’nın Standartlar Direktörü Harold Pauwels da tam bu noktaya dikkat çekiyor ve kurumların çalışan haklarını iş stratejisinin merkezine koymasının artık bir “güzel niyet” değil, bir zorunluluk olduğunu vurguluyor. Dünya hâlâ yoksulluk ücretleri, kayıt dışı çalışma ve tedarik zincirlerinde görünmezleşen emek gibi sorunlarla boğuşurken, bu güncelleme aslında geç bile kalmış bir adım gibi duruyor. Yeni taslaklar şu anda kamuoyu görüşüne açık ve süreç 9 Mart 2026’ya kadar devam edecek. Yani şirketler için hem düşünmek hem de kendini toparlamak için biraz zaman var. Ama belli ki GRI topu ortaya attı: Bu kez sürdürülebilirlik raporlarının satır aralarında yalnızca karbon değil, insan hikâyesi de okunacak.